"BAMBAŞKAYDI"

Sarılmak! Romanlarda anlatılardan çok daha farklıymış. Ait olmak ve sana ait birini hissetmek kollarının arasında. Farklı. Beklide tüm cümleleri toplasak en iyi özetleyen sözcük bu “farklı”. Aslında farklı olan sana sarılmak belki de.

Gözbebeklerimde yüzünün yansıdığı ve adımlarımın somut varlığına yaklaştığı o an, ayrılıkların, hüznün, kırgınlıkların, soruların ve belki de her şeyin anlamını yitirdiği andı. Sevdiğim insana atıyordum adımlarımı. An ve an yaklaşıyordum. Haftalarca hayaliyle yaşadığım insan birkaç metre ötemdeydi. Ona sarılmak, onu kollarımın arasında hissetmek adına atıyordum adımlarımı. Adımlarım ilk defa bu kadar anlamlıydı belki de. Ve hayatımın en güzel en heyecanlı saniyeleriydi.

Seni kollarımın arasında hissettiğim o an, sana dokunduğum o an zamanın hızla akmaya başladığı, kalbimin bir aşkın kudretiyle atmaya başladığı ve hayatımın resmen anlama kavuştuğu andı. Bırakmak gelmedi içimden. Öylesine sımsıkı sarıldım ki sana… Tüm hücrelerimde hissettim seni. Cümlelerin tükendiği ve seni seviyorum haricindeki tüm cümlelerin değerini yitirdiği andı. Sana sarılıyordum. Hayatımın anlamına, cümlelerini ezberlediğim insana, geceler boyu hayalini kurarak başımı yastığa koyduğum insana, fotoğraflarının masamı süslediği insana, fotoğraflarına günaydın dediğim insana, hayatıma anlam getiren insana sarılıyordum. Kollarımın arasındaydım. İlk defa bu kadar yakındım sana. İlk defa kollarını sırtımda hissediyordum ve kollarım ilk defa sana sarılıyordu. İlktin ve son kalmanı diliyordum dudaklarımın perde arkasında.

Başının sıcaklığını başımın sol yanında hissettiğim o an, zamanın durmasını dakikaların donmasını, akrep ve yelkovanın adımlarının takılı kalmasını geçirdim içimden. Sana sarılmak, ne kutsal duyguymuş diye yineledim birkaç defa sesimi çıkartmaya mecalim kalmayan dudaklarımla. Başının sıcaklığı huzur veriyordu. Yalnızlığı silip süpürüyordu adeta. Ve dudaklarımdan ancak kırçıllı sesimden düşen seni seviyorum cümleleri çıkıyordu.

Son kez sarıldığımızda ise senden ayrı geçecek 4 günün hüznü vardı belki içimde fakat o an, mutluluk aşk heyecan sevinç huzur ve bir aşkın temelinde her ne duygu varsa tümünün hücrelerimde boy gösterdiği andı. Ses tonun kulaklarıma ilk defa bu kadar yakındı ve saç tellerinin arasında sana ait koku, ciğerlerime siniyordu an ve an. Bırakmak gelmiyordu içimden. Zamanın geçmesini istemiyorduk ikimizde, şüphesiz. Böylesine seviyorduk birbirimizi.

Kalp atışların bir iki santim ötemdeydi. Hissediyordum. Ve sol göğsümün ardında senin isminle atan senin kahve gözlerinin ruhumda uyandırdığı şefkati ve neşesi ile atan bir kalp saklıyordum sana. Ve şimdi sende, “senin için atan kalp atışlarımı” hissedecek kadar yakındın bana, kurguladığımız ve cümlelerle somutlaştırıp ölümsüzlüğe teslim ettiğimiz düşlerdeki gibi.

Güzeldi farklıydı gibi klişe sözcükler yerine bambaşkaydı demek istiyorum sadece. Sadece ömrümün sonuna kadar bu sıcaklığı, saç tellerinin yüzümdeki varlığını, kollarımın arasındaki varlığını ve sana sarılmanın ruhumdaki sevincini hissetmek istiyorum. Seni seviyorum “herşeyim.”