Güvercinler Gibi Olmayın da...

2 senedir Taksim Gezi parkına sık uğrarım. Yazarım çizerim. Şehrin tam ortasında fakat şehirden oldukça kopuk bir nokta…

10.sınıfta gezi parkına giderdim Cuma okul çıkışları. Yalnız olurdum. Gezi parkındaki vazgeçilmez menüm simit çaydır. Parkın en marjinal en zengin menüsü şüphesiz. Çimler üstüne oturup, Simidi ısırmaya başladığım dakika çevreme güvecinler üşüşürdü. Simidimi paylaşmaktan hiç çekinmezdim hatta simidin yarısına yakını güvercinlere atardım. Serçeler ve beraberindeki kuşlarda eklenirdi zaman geçtikçe listeye.

Bu uzun bir süre böyle devam etti. Bir güne kadar; Bir gün yem satıcısı geldi ve yemlerini parkın her köşesine saçmaya başladı. Artık güvercinler gelmiyordu. Bunun peşine takılan serçe ve diğer kuş türleri de uğramıyordu. Bütün güvercinler benim simidime değil yem satıcısının yemlerine koşuyordu. O günden sonra park daha anlamsızlaştı benim için. Belki boğazımdan daha fazla simit geçiyordu, belki daha fazla doyuyordum ama simidin bile eskisi kadar tadı yoktu. Daha buruktu geçen zaman dimi. Daha neşesiz, daha cansız…

Aslında her şey bu noktada başlıyor. Çok uzatmak gibi bir isteğim yok. Tek dileğim Gezi Parkı  Başta olmak üzere, aşk, sevgi, arkadaşlık, dostluk ve buna benzer tüm konularda; sizler de güvercinler gibi davranmayın. Yem satıcısının peşinden koşup gitmeyin. Bir gün yem satıcısı gider ve aç kalırsınız..

Çünkü artık simit atan gençte gitmiştir…