HERHANGİ BİR GÜN

Bugün herhangi bir gün... Sabah yatağımdan kalmak istemediğim, aynaya baktığımda melankolik bir ifadeyle karşılaştığım herhangi bir gün. Aslında her gün aynı… Yazıp yazıp siliyorum son zamanlar. Silgim kalemimden daha önce bitiyor. Son günlerde her şey aynı gidiyor. Fark ediyorum ki yokluğuna da alışmışım. İlk zamanlar ne kadar gözyaşı döksem de adımlarının arkasından yokluğunla yaşamayı az çok öğrenmişim. Ya da mecburum; öğrenmiş gibi yapıyorum.

Bugün birbirimize birbirimizi tanıdığımız için ne kadar şanslı olduğumuzu anlatabilirdik kısa cümlelerle. Hayatlarımızın kesiştiği güne övgüler yağdırabilirdik. Birbirimizi tanıdığımız günü ikimizin de doğum günü yapardık mesela. Yeniden doğduğumuzu hissederdik. Doğum tarihimiz, birbirimizin kalbinde sevgimizin doğduğu gün olurdu. Sevgi diye bir şey mümkünse tabi. Elinden tutup "sen nereye gidersen git hep yanındayım, sen ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş ben hep seninleyim, hasta olduğunda, uykusuz gecelerinde başucunda kimse olmasa bile ben hep olacağım, seni hiç bırakmayacağım" demek isterdim. Ardından parmaklarının dokusunu hissedip avcumun içinde dolaştırmak isterdim. Parmak uçlarımı tenine değdirip te "ya birbirimizi hiç tanımasaydık" demek isterdim gözlerimde felakete dair beliren bir ifadeyle. Fakat ne yazık ki bu mümkün değil. Çünkü yanı başımda fakat kilometrelerce uzağımdasın. Aramızdaki uzaklık tesadüfler sırasında aramızda geçen derin sessizlikle beşeri bir ifade alıyor ancak.

Ne yazık ki hiçbir hayalimin gerçekleşmesi mümkün değil. Çünkü birbirimizi tanıdığımız günü unuttuk. Çünkü hiç ben senin kalbinin surlarını aşamadım. Hiçbir zaman birimizin içindeki sese kulak vermedik. Bugün senin içinde farklı bir gün değil. Senin içinde herhangi bir gün... Senin de uyandığın elini yüzünü yıkarken plan kurmanın sıkıcı geldiği herhangi bir gün. Herhangi bir cumartesi herhangi bir çarşamba herhangi bir Cuma ikimiz içinde herhangi bir gün. Çünkü ikimizde birbirimize bugünün farklı bir gün olması için şans vermedik.