ŞİZOFRENİ

Sevimlisin, sevimliyiz uzak geçmişlerde,
Aynalar, sen kokuyor. Siluetine aşina…
Sen dolu bir geçmiş, sen kokuyor, dudakların kokuyor…
Yırtık bir fotoğraf edasında doğuyor günler dünyama
Kırık bir çerçevenin içinde can çekişen iki ruhani gibiyiz
Senin eski günlerden kalma bakışların bakışlarımın yanında
Sen kokuyor hatıralarım…
Seninle yaşıyorum, seninle uyanıyorum, seninle konuşuyorum
Her sabah günaydın diyorsun bana, mutlu sayılırım…
Her gece göğsüme yaslıyorsun sıcacık başını, saçlarını salıyorsun

Saçların kokuyor gecelerim, sen kokuyor günlerim…

Sana dokunmak seninle uyumak istiyorum, ama bu imkânsız…
Tek bu somut yoksunluk acıtıyor kalbimi…
 Her şeyin farkındayım, sen gittin, yoksun, uzaktasın, hatırında değilim

Ben bir şizofreni oynuyorum, her sabah seninle uyanış dakikalarında
Böylesi de güzel, senin hayalinle yaşamak, dokunamamak acıtsa da
Senin hayalinle öpüşme diyalogları ve senin hayalinle konuşmak…
Sana dokunamamak, seni diğer insanların görmemesi, bilmemesi
Ve seninle yaşadığım hatıraların gerçek olmayışı acıtıyor sadece beni
Farkındayım her şeyin, ben bir şizofreni oynuyorum gittiğinden beri


Sen kokuyor hatıralarım, sen kokuyor geceler,
Uzak geçmişler yakınlaşıyor gözlerimi kapadığımda…
Sensizlik denilen soyut yoksunluk ortadan kalkıyor
Kokunu derin içime çekebiliyorum, Ve en önemlisi insanlar beni değil de bizi görüyor,
Şizofreninin zihnimde çizdiği sen modelinden;
Şizofreninin çizdiği yalancı sen taslaklarından,
Daha gerçekçi oluyor öpüşmeler, yüzünü hissediyorum
Ellerini tutuyorum, kokunu içime sığdırabiliyorum
Seni hissediyorum tekrar, düşte olsan seni öpüyorum
Bu sırada başucuma geliyorsun, beni dürtüyorsun,
Biliyorum aslında başucumdaki sen, sen değilsin
Şizofreninin zihnimde çizdiği taslaklardan herhangi biri,
Fakat hayalde olsan senin kokunu hissedebilmek,
Senin dudaklarının dudaklarımın dokusuna değdiğini hissetmek
Hayalde olsan seni görmek, mutluluk katıyor ruhuma azami miktarda
Her şeyin farkındayım, ben bir şizofreni oynuyorum…


Yunus Emre Öksüz.